Donderdag 18 oktober 2018

Vandaag weer een reisdag, wij verlaten de zusters van St. Benoit en gaan richting het National Vulcano Park. Gisteren mochten wij de vulkaan in Congo al bekijken, weliswaar van een afstandje, maar niet minder indrukwekkend. Vandaag gaan wij de vulkanen van Rwanda bekijken.
Er volgt een prachtige rit door het mooie landschap. Zuster Dorien gaat onze groep vandaag verlaten, zij gaat zich bij de zusters in Rubengera voegen voor de voorbereidingen van en de begrafenis van zuster Evodie.

Op onze weg naar de vulkanen is een coöperatie waar handgemaakte spullen worden verkocht. Dit gaat ook de ontmoetingsplaats worden waar zuster Dorien opgehaald gaat worden. Aangekomen bij de coöperatie kijken wij onze ogen uit. Achter de winkel is de werkplaats, hier zitten binnen en buiten mannen uit stukken hout de mooiste creaties te snijden. Zo snel en zo precies.

In een schuurtje worden wij uitgenodigd om een kijkje te nemen. Hier zitten ook weer mannen die aan het houtsnijden zijn maar er staat ook een soort kast waarin de houtsnijwerken klaar staan voor verkoop. Voor een appel en een ei kunnen wij hier de mooiste dingen kopen. Zij vinden dan ook grif aftrek. Je mag dan denken aan een houten beeld van twee giraffen, maskers, olifanten en nog veel meer. Wij leggen onze aankopen in de auto en gaan de winkel binnen. In de winkel is van alles te koop van oorbellen tot compleet houten meubilair. Allemaal handgemaakt en heel mooi. Voor 150 euro kun je er een prachtig houtgesneden bureau kopen. Het is jammer dat het zo groot is. Maar ook manden, sieraden, beeldjes en nog veel meer. Ook hier wisselt het nodige van eigenaar.

Als wij weer buiten komen is de auto gearriveerd die zuster Dorien komt ophalen. Tot onze vreugde is de chauffeur Lucas, die helaas niet met ons verder kon, maar die door de gehele groep warm wordt begroet. Wij nemen afscheid van zuster Dorien en wensen haar en de zustergemeenschap in Rubengera heel veel sterkte. Zuster Evodie wordt zaterdag begraven op de verjaardag van zuster Dorien. Zo dubbel.

Wij vervolgen onze weg door het prachtige landschap. Onderweg kijken wij onze ogen uit. Niet alleen naar de mensen die de weg druk bevolken maar ook naar hele mooie valleien. Na enige tijd vinden wij een mooi plekje om te picknicken. Terwijl wij onze broodjes opeten komen er drie kleine kinderen al likkebaardend bij ons staan. Dit ziende kost het de groep moeite om het broodje op te eten. Wij hebben nog heel veel broodjes over en geven de drie kinderen een broodje. Dit wordt welkom ontvangen en de kinderen weten niet hoe snel zij hun broodje moeten opeten. In de tussentijd komen er steeds meer mensen op een meter of tien afstand van ons staan. Aangezien er nog broodjes over zijn delen wij deze ook uit aan deze mensen. Ook de overgebleven eieren en fruit vinden gretig aftrek en niet alleen bij de drie kinderen. Als al het eten op is gaan wij weer verder.

Een paar kilometer verderop maken wij een korte fotostop, er is een prachtige vallei waar wij foto’s maken. Voor wij het weten worden wij omringd door kinderen die vragen op brood. Wij zijn verbaasd hoe snel het nieuws is gegaan dat er brood uitgedeeld is.

Onderweg zien wij de vulkanen licht gehuld in mist. Prachtig om te zien deze reuzen. Wij rijden door Rohengera, de tweede stad van het land. Hier valt de drukte op en het gekrioel van de mensen, auto’s en vooral de motortaxi’s. Rustig rijden wij door de stad om na verloop van tijd de buitenrand van de stad te bereiken. Hier hebben wij weer prachtig uitzicht op de vulkanen. Rond half drie komen wij bij ons guesthouse aan. Het ziet er geweldig uit. Leuke ronde gebouwtjes met een prachtig uitzicht. Wij lopen met de manager het gebouw rond en één voor één krijgen wij onze kamer toegewezen. Ik zal eerlijk zijn, hoe leuk het er aan de buitenkant ook uitziet, de binnenkant is een enorme domper. Het ruikt muf, vochtig en naar schimmel. Het is er niet fris, zacht gezegd, en laten wij het over de badkamer maar niet hebben. Wij besluiten om voor de eerste keer op deze reis onze lakenzak te gebruiken. Echt heel jammer dat de kamers zo tegenvallen. Na de verdeling van onze kamers gaan wij even met z’n allen op het terras wat gebruiken.

Hierna hebben wij wat vrije tijd. De één maakt gebruik van de gelegenheid om een dutje te doen, de ander gaat een eindje lopen. Tegenover ons guesthouse ligt een soort van openluchtmuseum. Heel klein maar wel heel mooi om te zien. Van bamboe zijn dieren gemaakt, giraffen, olifanten, leeuwen maar uiteraard ook de gorilla’s die hier op de vulkanen leven. Verder zijn er drie hutten gebouwd. Dit zijn traditionele hutten. De grootste hut is voor de koning en zijn vrouw, de twee kleinere hutten zijn voor hun kinderen. Wij mogen een kijkje van binnen nemen. Heel leuk om te zien. Wij mogen ook volop foto’s maken. Wij besluiten een stukje verder te lopen tot wij bij een dorpje komen maar inmiddels hebben wij zoveel bekijks dat wij besluiten om terug te gaan.

Omdat wij vrij hoog in de bergen zitten is het inmiddels behoorlijk afgekoeld. Gelukkig heeft de guesthouse een gezamenlijke kamer met een open haard die is aangestoken. Heerlijk! Tot het tijd is om te eten zitten wij hier gezellig met z’n allen te kletsen. Helaas blijkt ook hier weer de Afrikaanse klok te werken. Wij moeten ruim twee uur op ons eten wachten en niet iedereen krijgt tegelijk zijn of haar eten. Wel is het eten voortreffelijk en heel warm. Wat een aangename verrassing. Jammer dat de guesthouse zelf zo verwaarloosd wordt.