Vrijdag 12 oktober 2018
Door: Jolanda
Blijf op de hoogte en volg Bert, Jolanda en Saskia
13 Oktober 2018 | Rwanda, Kigali
Als eerste gaan wij naar de kleuterschool. De kleuterschool bestaat uit drie groepen. De kinderen kunnen hiernaar toe als ze drie jaar zijn. En krijgen hier drie jaar onderwijs. De buitenkant van de gebouwen waar de kinderen les krijgen zijn vrolijk versierd met leuke en educatieve beschilderingen. Zo zien wij de cijfers op het ene gebouw en op het andere gebouw letters. Zuster Dorien vertelt dat ook de allerarmste kinderen hier naar school kunnen gaan. Het is namelijk een privé school en geen openbare school. De schooluniformen worden door de zusters gemaakt en er is een fonds voor het schoolgeld van deze kinderen. Ook de ouders worden heel erg betrokken bij de school. Zo zijn er iedere week bijeenkomsten waar de ouders samen komen en over allerlei zaken kunnen praten.
Wij gaan de top-klas in. Hier zitten de kinderen in de hoogste groep van de school. Wij worden heel vrolijk onthaald en gaan de kinderen, in het engels, een welkomstliedje zingen. Heel vrolijk.
Rob en Astrid hebben twee handpoppen meegenomen, een jongen en een meisje. Deze poppen worden in Nederland gebruikt als therapeutische poppen. Kinderen praten makkelijker tegen een pop dan tegen een volwassene. Op die manier kunnen de kinderen beter geholpen worden om zaken te verwerken en hulp te geven.
Rob en Astrid stellen de poppen voor aan de kinderen, een hoop gegiechel volgt. Daarna gaan zij met de poppen praten en lopen langzaam naar de kinderen toe. Langzaam beginnen de kinderen te ontdooien en ondanks een taalbarrière, komen de kinderen steeds losser en gaan ze contact zoeken met de poppen. Op een gegeven moment, Rob was op een stoeltje gaan zitten, zag je één wit bolletje tussen wel 20 donkere bolletjes. Hij was niet meer te zien zoveel kinderen stonden om hem heen. Ook de leerkrachten hadden in de gaten wat de bedoeling van de poppen was. En namen de poppen van Astrid en Rob over en gingen in hun eigen taal met elkaar en de poppen tegen de kinderen praten. Zo leuk om te zien.
Wij hebben de poppen en de andere cadeautjes voor de school achtergelaten in het kantoor van de directrice, zij zorgt voor de verdeling van de cadeautjes.
Ondertussen stroomt het schoolplein vol. Er zitten verdeeld over de drie klassen zo’n 115 leerlingen. Alle kinderen gaan in een grote kring op het schoolplein staan en beginnen te zingen en te dansen. Een genot om naar te kijken. Ook onze stramme Hollandse heupjes krijgen de kriebels en wij doen gewoon mee. Daarna gaan de kinderen naar de kerk om te oefenen. Zondag zingen de kinderen in de kerk. Wij zijn heel benieuwd!
Als de kinderen weg zijn, lopen wij verder over het terrein. Zuster Dorien vertelt dat de kinderen een hoog niveau hebben als ze klaar zijn met de derde klas en dat zij zo in niveau wegzakken als zijn na de kleuterschool naar de openbare basisschool gaan. Daarom is het zo belangrijk dat er aansluitend op de kleuterschool hier ook een basisschool krijgen. Daar wordt hard aangewerkt. In januari start hier het nieuwe schooljaar en de zusters zijn aan het denken over een tussenoplossing zodat de kinderen alvast aansluitend aan de kleuterschool op de basisschool kunnen beginnen. In de hoop dat in de loop van het schooljaar er een definitief gebouw komt voor de basisschool.
Daarna lopen wij richting het naaiatelier. Hier zitten de zusters achter de naaimachines en maken hier de schooluniformen voor de kinderen maar ook prachtige tassen en etuis. Er worden dan ook de nodige tassen en etuis gekocht. Vervolgens nemen wij een kijkje in de bakkerij. Hier wordt het brood voor het gehele complex gebakken. Wij eindigen in de kaartenwinkel. Hier worden de zelfgemaakte kaarten, kettingen en houten beeldjes verkocht.
Iedereen gaat even zijn eigen gang tot het tijd is voor de eenvoudige lunch. Nu heb ik geen idee wat ze hier onder een eenvoudige lunch verstaan maar er staan een complete warme maaltijd op ons te wachten.
Om half drie vertrekken wij met de auto’s naar de het landbouwproject. Hier krijgen wij te zien en te horen hoe dit project werkt. Er wordt verteld dat bijna alle groenten en fruit die bij de zusters wordt gegeten hier wordt gekweekt. Wat over is wordt verkocht. Ook kan de locale bevolking een stukje grond krijgen om te bewerken en te verbouwen voor eigen gebruik. Wat over is wordt verkocht en gaat in de gemeenschappelijke pot. Daar worden leningen uit verstrekt voor de “boeren” voor bijvoorbeeld de aanschaf van materialen. Omdat het geld van iedereen is, houdt iedereen ook in de gaten of het terug wordt betaald. Het stuk grond ligt aan de rivier waardoor er water ter beschikking is en er ook irrigatie mogelijk is. Heel interessant!
Hierna rijden wij door naar de Twa. Rwanda bestaat uit drie bevolkingsgroepen waarvan de Twa de kleinste bevolkingsgroep is. De Twa zijn pygmeeën. Een belangrijk kenmerk van deze pygmeeën is dat de mannen niet groter zijn dan 1.50/1.55 meter. En dit klopt ook, de mensen zijn heel klein. Het is ook de armste en minst ontwikkelde bevolkingsgroep. Als wij de heuvel op lopen staan de vrouwen al te zingen en te dansen om ons welkom te heten.
Na de welkomstceremonie geven de vrouw een demonstratie pottenbakken. In nog geen kwartier tijd hebben de vrouwen, zonder draaischijf, hele mooie potten gemaakt. Tijdens het potten kleien zingen de vrouwen een loflied voor onze chauffeur Polykarp. Hij woont in de buurt van de Twa en zorgt samen met zijn kerk voor deze Twa. Zo is er met geld van de diaconie en een gulle gever uit Nederland een eenvoudig huis gebouwd waar twee gezinnen van acht personen in wonen. Ernaast staat een klein huisje van kleiblokken waar een gezin met acht kinderen in woont. Onbegrijpelijk voor ons. Vandaar dus de lofzang voor Polykarp omdat hij ervoor zorgt dat deze mensen hulp krijgen. De potten worden daarna in de zon gedroogd dus zonder oven. Helaas voor ons zijn de Twa gisteren naar de markt geweest en hebben ze alle potten verkocht. Heel vreemd is dit niet, je betaald 0,50 cent voor een kleine pot met een doorsnede van zo’n 25 centimeter tot 1,50 euro voor een grote pot met een doorsnede van 50 centimeter.
Als blijk van dank laten wij twee zakken rijst van 25 kilo achter, de dorpsoudste zal er voor zorg dragen dat de rijst eerlijk wordt verdeeld onder zijn dorpsgenoten.
Wij vertrekken bij de Twa waar wij na een paar minuten rijden bij het huis van onze chauffeur Polykarp aankomen. Hij heeft ons uitgenodigd om kennis te maken met zijn gezin en moeder en als dank te maaltijd bij hem te gebruiken. Voor Rwandese begrippen heeft hij een prachtig huis. Naast zijn huis staat het huis van zijn moeder. Jan wist dat wij uitgenodigd zouden worden en had gezegd dat een eenvoudige maaltijd prima is, maar ik denk dat een eenvoudige maaltijd in onze ogen anders is dan hier in Rwanda. Er was een gerecht met kookbanaan en pasta, rijst, groenten en een vleesgerecht en bananen toe. Alles behalve een eenvoudige maaltijd maar heel lekker!
Zo tegen achten zijn wij weer richting guesthouse vertrokken. Iedereen was weer moe van alle indrukken van de dag.
Wij willen iedereen bedanken voor de leuke reacties die wij op onze reisverslagen krijgen. Wij delen ze iedere morgen met onze hele groep en vinden het fijn om te horen dat jullie vol belangstelling onze belevenissen in Rwanda volgen.
-
13 Oktober 2018 - 10:12
Lenneke Thomas:
Wat n reis maken jullie,heel leuk om hier te volgen -
13 Oktober 2018 - 18:33
Jacinta:
Gaaf hoor saskia en familie
Wat een bijzondere indrukwekkende reis
Geniet er lekker van
Gr jasper en jacinta -
16 Oktober 2018 - 09:09
Marianne:
Wat een bijzondere reis maken jullie ,al die indrukken!
Geniet etvan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley