Donderdag 11oktober 2018

Vandaag gaan wij weer verplaatsen. Maar eerst krijgen wij een rondleiding door het ziekenhuis van Kibogora. Dit ziekenhuis ligt naast ons guesthouse dus gaan wij te voet naar beneden. Je kunt je haast niet voorstellen dat over deze "weg" ook de ambulance over moet rijden.

Omdat wij cadeautjes en knuffels voor de kinderen mee hebben genomen gaan wij eerst naar de kinderafdeling om ze deels uit te delen. Hiervoor moeten wij eerst door de intensive care lopen omdat hier ook kinderen liggen. Niets geen high tech machines, met wel 20 bedden in de zaal in onze ogen zeer primitief. Geen hygiëne maatregelen, steriliteit is ver te zoeken. De eerste knuffels worden uitgedeeld. Om vervolgens door te lopen naar de kinderafdeling.

Julie, hoofd neonatologie, geeft aan welke kinderen de patiënten zijn. Dit klinkt misschien vreemd maar de patiënten worden hier door de familie verzorgd. Dus ook broertjes en zusjes lopen hier rond. Het gebouw van de kinderafdeling is nieuw en het verschil is goed te zien met de gebouwen die wij later te zien krijgen. Ook hier delen wij cadeautjes en ballonnen uit. Het was fijn om de snoetjes van de kinderen te zien. Maar wat een verschil met onze ziekenhuizen.

Omdat wij met een grote groep zijn wordt de groep gesplitst en krijgen wij een rondleiding over het terrein. Grote zalen met 40 bedden en 60 patiënten oftewel er slapen regelmatig twee patiënten in één bed. Er wordt ons verteld dat er voor alle dorpen in de buurt wel een gezondheidscentrum is voor eenvoudige klachten. Voor complexere gevallen is dit ziekenhuis.

Op de vrouwenafdeling is de verloskamer waar vier vrouwen tegelijk kunnen bevallen. Er is een operatiekamer voor de keizersnedes. Van alle bevallingen in dit ziekenhuis bevalt 60% op de normale manier en 40% middels een keizersnede. Dit laatste komt omdat het veelal jonge vrouwen/meisjes zijn die nog niet voldoende volgroeid zijn. Zalen voor vrouwen die ook vaak het bed met z'n tweeën delen.

Ook is er een tandarts. Hier komen de mensen voor het trekken van kiezen of het vullen van gaatjes. Voor kaakchirurgie moeten ze naar de grote stad. Ook er een oogkliniek. Eigenlijk meer een opticiën en/of optometrist.

Uiteindelijk komen wij bij interne geneeskunde. Op de vrouwenzaal, 40 bedden en 60 patiënten, worden wij warm welkom geheten door het hoofd van de afdeling. Hij vraagt of wij samen met hem willen bidden. Zeer indrukwekkend.

Het ziekenhuis heeft grote behoefte aan een nieuwe afdeling gynaecologie. De huidige bezetting van 140% is te groot voor de huidige capaciteit. Mocht iemand wen donatie hiervoor willen doen, neem gerust met ons contact op en wij zorgen dat u met de juiste persoon in contact komt.

Na wederom een heerlijke lunch te hebben gebruikt is het tijd om verder te gaan.

Onderweg maken wij een tussenstop bij een middelbare school waar Liny kennis maakt met de jongen die zij financieel heeft geadopteerd.

In de stromende regen komen wij in Rubengera aan. Hier drinken wij thee tot het droger is en wij met onze koffers onze kamers kunnen opzoeken.

De avondmaaltijd wordt samen met de zusters genuttigd. Wederom worden wij warm ontvangen. Alle zusters komen zich voorstellen op Rwandese wijze.
Hartverwarmend! Na een welkomstwoord van zuster Berthe en het gebed genieten wij van een heerlijke maaltijd. Zuster Dorien komt Saskia en mij vragen of wij onze groep willen voorstellen en vertellen wat wij tot nu toe hebben gedaan en nog gaan doen. En zo gezegd, zo gedaan. Peter, onze zanger, zingt wederom een prachtig lied om onze dank over te brengen. Waarop de zusters ook beginnen te zingen en uiteindelijk dezelfde vreugde als wij zondag in de kerk zagen, overbrengen op ons en wij mee gaan dansen en zingen. Prachtig!

Na de maaltijd gaat een groot deel van de groep nog even bij Zuster Dorien en Jan wat drinken en napraten.